Koltuk sevdasıyla atılan adımlar başka, ülke sevgisiyle atılan adımlar başkadır. Şu anki yönetimin yönü ortada.
Ecevit gibi ulusal çıkarlarımız mevzu olunca, her türlü dik durabilecek ve saygın olacak tavır koyabilecek, siyasal iktidar lazım bize. Batı’dan çatlak sesler gelebilir. Ama bizim doğru bildiğimizi yapmamız lazım. Yanar döner politika olmaz. Devlet saygınlığını kaybedersiniz.
ABD ‘nin gazına gelip BOP hikayesiyle Suriye bataklığına girilmeseydi bugün Kuzey Suriye’deki bölünmüş durum olmayacaktı. Hatay’a yakın olan biri olarak kendi gözlerimle gördüğüm İşid destekçisi bir yönetimden İşidle Suriye içinde savaşan bir yönetime dönüştü Türkiye.
Evet, şu son zamanlarda doğru adımlar atılmaya çalışılıyor görünüyor belki. Ama karizma çizildikten sonra ne yaparsanız yapın boş. ABD’nin eline o kadar çok koz verilmiş durumdaki - hem ekonomik açıdan hem de siyasal açıdan - bağımsız olarak dik durabilecek dayanağımız yok denecek durumda.
Bundan sonraki adım, tabutun son çivisi, IMF olur. Çok ta uzak değil. Gidişat onu gösteriyor.