Kopek dediğimiz canlı doga da aslan kaplan gibi doğal yollarla var olmuş bir canlı değil. İnsan eliyle birbirleriyle eslestirilerek amaca uygun bekçi, coban av köpeği gibi cinsleri türetilmiş bir canlı türü. Bu canlı türü de av kopekleri de dahil insana bağlı olarak yaşayabilir. İnsan olmadan avlanamaz yiyeceğini temin edemez ki sokak hayvanları dahil köpeklerin hepsi sağı solu karıştırıp İnsan artigi yemek arar ya da insandan bekler.
Yani demek istediğim köpeğin yeri insanın yanıdır. İnsansız kopek yaşayamaz. Ülkemizde on milyon sokak hayvanı olduğu tahmin ediliyor bu sayı üreme hızları sayesinde artacak. Buna toplumca kesinlikle bir çare bulmamız gerekiyor. Ülkemiz sokakları hayvan terörü ve pisliğinden geçilmez hale gelecek. Hindistan gibi pis şehirlere sahip bir ülke oluyoruz. Tek farkla ona onlar ineğe biz kopege tapma derdindeyiz.
Tarihi ve kültürel bağlarımizda insancilligimiza bağlı olarak sokak hayvanlarının yeri vardır ama bu kadar büyük topluluklarını kabul edecek kadar değil bu sebeple sadece Istanbulda belli bir sayıda sokak hayvanları vardı. Fazlası yoktu.
Birileri hayvanlar üzerinden ajitasyon yapacak diye bunları inkar edemeyiz.(kast ettiğim ajitasyon yapıp istismar edenler saf niyetle hayvanları sevenler değil sahibi olmadığım 2 kedi ve bir köpeğe bizzat ben bakıyorum tedavi ve gıda dahil)

Alıntı yapılan: Tigerfish - Bugün, 12:12:05

Sosyal platformda gezen kuş beyinli hayvan sevceler beraberinde toplanmalı.

Siz hayvanları sevmediğiniz için kuş beyinli olmaktan yırtmış oluyorsunuz sanırım. 
Ne kadar kolay değil mi sizin gibi düşünmeyen herkese hakaret etmek!
Dingo'nun ahırında yaşıyoruz ya!

Alıntı

Eski ve yeni Türkiye’nin dostu olarak bilinen Fransız yazar Claude Farrere’ın İstanbul’daki şu hatırası, sanırım Türklerin hayvanlara yaklaşımı hakkında bir fikir verecektir:

“Kruvazörümüzün sandalı rıhtımdaydı. İçinde gemiye dönmek üzere olan üç subaydık. Tam rıhtımdan ayrılmak üzereyken, nereden çıktıysa, bir tekir kedi peyda oluverdi. Sandalımıza yaklaştı, kürekleri koklamaya başladı. Arkadaşlardan biri:

- Hele bak, dedi, bir Türk kedisi! Evet, bizden korkmadığına göre hiç şüphesiz bir Türk kedisiydi. İstanbul’un kedileri çok bariz şekilde ikiye ayrılır: Müslüman mahallelerinde yaşayan Türk kedileri -bu mahallelerde herkes hayvanlara karşı daima iyi davranır- ve Rum yahut Ermeni kedileri; bunlar reaya mahallelerinde yaşar, buralardaki Doğu Hıristiyanları, Gregoryenler yahut Ortodokslar zayıf olan her şeye karşı zalimce davranırlar. Bu mahallelerde yaşayan kediler, daha insan yüzü görür görmez selameti kaçmakta bulur. Tophane’deki tekir kedi, bir Türk kedisiydi”.

Yaratılanla birlikte barış içinde... Lamartine “Türkler canlı cansız bütün yaratıklarla barış içinde yaşıyor. İster ağaçlar, ister kuşlar ya da köpekler olsun, Tanrı’nın yarattığı her şeye saygı gösteriyorlar” diye yazar.
Yaratılanla birlikte barış içinde... Lamartine “Türkler canlı cansız bütün yaratıklarla barış içinde yaşıyor. İster ağaçlar, ister kuşlar ya da köpekler olsun, Tanrı’nın yarattığı her şeye saygı gösteriyorlar” diye yazar.
Hayvanların bakım ve korunması için kurulan vakıflara, sokak hayvanlarının tedavileri için kurulan hayvan hastanelerine, olumsuz hava şartlarında sığınsınlar diye cami ve evlerin dış duvarlarına estetik yönü de düşünülerek inşa edilen kuş evlerine tanıklık etmek ve insanların vasiyetlerine bu zavallı sahipsiz hayvanları dâhil ettiklerini öğrenmek, önce kendini düşünmeye alışmış bir Avrupalı için şaşırtıcı, hatta anlamsız bulunabilir.

Nereden nereye...

Arkadaşlar bir ata sözümüz var; pire için yorgan yakmak!
Ülkede herkes her konuda şikayetçi. Çözüm üreten yok! Çözüm üretmesi gerekenler de zaten iş yok!

Kısırlarştırma ile sokak havyanı nüfusunu belirli bir seviyede tutma. Kuduz ve diğer bulaşıcı hastalıklara karşı aşılama. Yapılan her şeyi kayıt altında tutma vs... Yapılacak ve yapılması zorunlu olan o kadar çok şey var ki! Şimdiye kadar yapılması gerekenler yapılmadığı için dağ gibi büyüyor bu sorunda.

+1

Sosyal platformda gezen kuş beyinli hayvan sevceler beraberinde toplanmalı.

Siz hayvanları sevmediğiniz için kuş beyinli olmaktan yırtmış oluyorsunuz sanırım. 
Ne kadar kolay değil mi sizin gibi düşünmeyen herkese hakaret etmek!
Dingo'nun ahırında yaşıyoruz ya!

Eski ve yeni Türkiye’nin dostu olarak bilinen Fransız yazar Claude Farrere’ın İstanbul’daki şu hatırası, sanırım Türklerin hayvanlara yaklaşımı hakkında bir fikir verecektir:

“Kruvazörümüzün sandalı rıhtımdaydı. İçinde gemiye dönmek üzere olan üç subaydık. Tam rıhtımdan ayrılmak üzereyken, nereden çıktıysa, bir tekir kedi peyda oluverdi. Sandalımıza yaklaştı, kürekleri koklamaya başladı. Arkadaşlardan biri:

- Hele bak, dedi, bir Türk kedisi! Evet, bizden korkmadığına göre hiç şüphesiz bir Türk kedisiydi. İstanbul’un kedileri çok bariz şekilde ikiye ayrılır: Müslüman mahallelerinde yaşayan Türk kedileri -bu mahallelerde herkes hayvanlara karşı daima iyi davranır- ve Rum yahut Ermeni kedileri; bunlar reaya mahallelerinde yaşar, buralardaki Doğu Hıristiyanları, Gregoryenler yahut Ortodokslar zayıf olan her şeye karşı zalimce davranırlar. Bu mahallelerde yaşayan kediler, daha insan yüzü görür görmez selameti kaçmakta bulur. Tophane’deki tekir kedi, bir Türk kedisiydi”.

Yaratılanla birlikte barış içinde... Lamartine “Türkler canlı cansız bütün yaratıklarla barış içinde yaşıyor. İster ağaçlar, ister kuşlar ya da köpekler olsun, Tanrı’nın yarattığı her şeye saygı gösteriyorlar” diye yazar.
Yaratılanla birlikte barış içinde... Lamartine “Türkler canlı cansız bütün yaratıklarla barış içinde yaşıyor. İster ağaçlar, ister kuşlar ya da köpekler olsun, Tanrı’nın yarattığı her şeye saygı gösteriyorlar” diye yazar.
Hayvanların bakım ve korunması için kurulan vakıflara, sokak hayvanlarının tedavileri için kurulan hayvan hastanelerine, olumsuz hava şartlarında sığınsınlar diye cami ve evlerin dış duvarlarına estetik yönü de düşünülerek inşa edilen kuş evlerine tanıklık etmek ve insanların vasiyetlerine bu zavallı sahipsiz hayvanları dâhil ettiklerini öğrenmek, önce kendini düşünmeye alışmış bir Avrupalı için şaşırtıcı, hatta anlamsız bulunabilir.

Nereden nereye...

Arkadaşlar bir ata sözümüz var; pire için yorgan yakmak!
Ülkede herkes her konuda şikayetçi. Çözüm üreten yok! Çözüm üretmesi gerekenler de zaten iş yok!

Kısırlarştırma ile sokak havyanı nüfusunu belirli bir seviyede tutma. Kuduz ve diğer bulaşıcı hastalıklara karşı aşılama. Yapılan her şeyi kayıt altında tutma vs... Yapılacak ve yapılması zorunlu olan o kadar çok şey var ki! Şimdiye kadar yapılması gerekenler yapılmadığı için dağ gibi büyüyor bu sorunda.

Bu kanuna karşı hayvanseverler maalesef çözüm sunmuyorlar. Sadece bu olmasın diyorlar. Alternatifi bir çözüm önerin dediğinizde susuyorlar. Alternatifi olsa Batı bunu çözmez miydi? Demek ki adamlar hakikaten çözememişler.


Sorun kuduz falan değil. Sokaklardaki hayvanların kontrolsüz şekilde çoğalması. Sokaklarda büyüyen kedi köpeklerin hangisinin aşılı hangisinin aşılı olmadığını anlamak bile büyük dert. Farz edin ki her 10 tanesinden 9 tanesini aşıladınız. Bu köpekler 10 sene ortalama ömür ile yaşıyorlar. O kalan %10'luk kısım çok rahat şekilde çoğalmaya devam edecekler. Her seferinde bir hayvanın aşılı olup olmadığını nasıl anlayacaksın. Mecburen kontrol etmen lazım. Sen kendi sokağındaki tüm hayvanların aşılı olup olmadığını, kısır olup olmadığını kontrol et desek mümkün değil bulamazsın. Ben bulamam yüzlerce kedi var.

Bu hayvanların bakım ve barınak masrafı milyar doları geçiyormuş. Sağlıklı barınaklarda yeme, içme falan verilince maaliyet yine korkunç oluyor. Ayrıca bu hayvanları evine almak istemeyip de sokakta bakan insanlar da ne o hayvanlara ne insanlara yardımcı oluyor. Sorunun daha da büyümesine destek oluyor.

Sokak hayvanlarina karsi cozum diye adlandirilan ve bunu her konuda oldugu gibi toptancilik yontemi ile cozum diye savunanlara hic ama hic katilmiyorum.

Bizden olmayan haindir, beyenmeyen ulkeden gitsin, bizden olmayan haindir , sokak hayvanlari basimiza bela oldu onun icin onlari imha edelim. Toptancilik ile konulara cozum getiremedigimizi halen milletce kavrayamadik.

Sokak hayvanlarina cozum getirilmesi sart ama onlari topluca katletmek veya sozde barinaklarda gozden uzakta bakimsizliktan katlederek  bir cozum bizlere yakismaz.  Her canli gibi sokak hayvanlarinin da yasama hakki vardir . Unutmayalim ki dini inancimiz da hayvanlarin yaradanin yaratmis oldugu bir canli oldugunu belirtmektedir.

Sokak hayvanlarinin kisirlastirilmasi ,asilanmalari saglikli barinaklarda yasam surdurebilmeleri saglanmalidir. Sokak hayvanlarinin hayatlarinin sonlarina kadar idame edecekleri  masraflarin sadece belediyelere yikilmamasi gerekir burada devlet de katki koymasi gerekir. Sokak hayvan nufusu hayvanlarin normal hayat sureleri icerisinde cok daha insancil sekilde eritilebilir.  Onemli olan dogru uygulanabilir kanun ve yurutmelikler cikarilip sonrasinda ise bunlarin denetlenmesi ile bu ve benzer sorunlarin altindan ancak kalkabiliriz .